як бы ні было дрэнна (а чаму?), але..

гэтыя моманты прыўкрасныя і непаўторныя. непаўторныя ў сваёй прыўкраснасьці. прыўкрасныя менавіта сваёй непаўторнасьцю.

мне сёньня споўніцца 22.

учора на вязынцы на рэчцы пашпарт знайшлі) на дарозе валяўся, небарака, і належаў чэлу з мінска ( Read more... )

гучнаё маё аапчхі пасярод жнівеньскага вечара, важкая меланхалія забытых сноў, прывітаньні і выпадковыя погляды, неадпаведнасьць падзей захаваным вобразам.. нават ТУТ нешта адбываецца. так, я зразумела, я даўно летам не поўнілася горадам, і гэта мой прабел. я зьбягала пад грукат колаў, я імчалася разам з кіламетровымі слупамі, УСЁ што заўгодна - ( Read more... )

на пытаньне, ці патрэбная мэта, я адкажу "ТАК". павінен быць гэты загадкавы пункт Б, куды вядзе дарога твайго жыцьця. зрэшты, дарога ёсьць і нікуды не зьнікне, але нам уласьціва на нешта арыентавацца, на нейкі кіламетровы слуп, блізкі альбо далёкі, але ён насычае нашыя крокі наперад сэнсам. так хочацца ведаць, ШТО там, на шляху тваім, але ( Read more... )

Tomorrow never knows, разумееце ( Read more... )

сёньня ноччу зноў сьнілася мора. толькі гэтым разам - настолькі дэталёва, што проста схоплівала дыханьне.. кожная фарбачка, кожны гук, кожная гарачая пясчынка, кожны рух зжаўцелай травы, і плёскат хвалек... памяць.


( Read more... )

ну вось, кропка. я зрабіла гэта. я даўно хацела гэта зрабіць ( Read more... )

Падземны пераход на пл. Перамогі (так-так, той самы што нагадвае стадыён з бегавымі дорожкамі) аздобіўся сёньня з раніцы мокрымі лужынамі бы пасьля добрага дажджу. Патоп учынілі аранжавыя чалавечкі. І прыступкі залілі таксама. Няўжо мыюць стратэгічнае месца перад сьвятамі ( Read more... )